حضرت محمد(ص) رسول رحمت
نمی دانم! چرا دست و دلم نمی رود برای نوشتن!
نمی دانم! چرا دست و دلمان نمی رود برای نوشتن!
«مَن کانَ علی بَیّنَة مِن رَبّه هانَت عَلَیهِ مَصائِبُ الدُّنیا وَ لَو قَرَضَ وَ نَشَر (امام هادی علیه السلام، تحف العقول ، ص ۵۱۱) – هر که بر طریق خداپرستی محکم و استوار باشد، مصائب دنیا بر وی سبک آید، گر چه تکه تکه شود.»
امام هادی(علیهالسلام) برای حفظ اتحاد جامعه، تفرقهافکنان را طرد و آنان را که دارای اندیشههای منحرف بودند، به جامعه معرفی میکرد.
محمد بن عیسی میگوید: امام علی النقی (ع) در نامهای به من نوشت: خدا "علی حسکه قمی" و "قاسم یقطینی" را لعنت کند! شیطان به نظر قاسم آمده و با القای سخنان فریبنده، او را مغرور کرده است.[1]
در این نامه امام هادی(علیهالسلام) این دو عنصر تفرقهافکن را لعن و طرد کرد؛ زیرا آنها با ادعاهای غلوّ آمیز و سخنان گزافه، به دنبال ایجاد تفرقه در میان شیعیان بودند.
امام علی(علیهالسلام) میفرماید:
«اِیّاکُمْ وَ الفُرْقَه اَلا مَنْ دَعا اِلی هذا الشِعار فَاقْتُلُوهُ وَ لَوْ کاَنَ تَحتَ عَمامَتی هذِهِ؛[2]
از پراکندگی و اختلاف بپرهیزید. آگاه باشید! هر گاه کسی مردم را به تفرقه و جدایی و تکروی دعوت کند، او را بکشید؛ هر چند که زیر عمّامه من باشد».