سرود پیروزی

 آیا امام حسین علیه‌السلام را منتظرانش کشتند؟

در دومین روز محرم برایم پیامک آمد:

منتظران مهدی، به هوش باشید که

امام حسین علیه‌السلام را منتظرانش کشتند!!!

اگر خوب دقت کنیم می‌یابیم که این مطلب شبیه چیزی است که معاندین و منکران اهل بیت علیهم‌السلام بیان می‌کنند.

بعضی از معاندین میگویند، اکثر مردم که در کربلا بودند و علیه امام حسین علیه‌السلام جنگیدند اهل کوفه بودند و کوفیان در آن زمان شیعه‌ی حضرت علی علیه‌السلام بودند بنابرین قاتلان امام حسین علیه‌السلام شیعه بودند!

برای روشن شدن مطلب لازم است چند موضوع را مورد بررسی قرار دهیم تا معلوم شود شیعه کیست و به چه کسانی لفظ شیعه اطلاق می‌شود، و مردمی که با امام جنگیدند از چه گروهی بودند.

شیعه در لغت یعنی پیرو، تابع، پیروان و یاران، جماعت همکار، گروهی که در اثر تعاون و همکاری و پیروی از یکدیگر در امری به هم یاری می‌رسانند؛ کسانی که از مکتب یا شخص معینی پیروی می‌کنند و از سوی وی به هر طرف می‌روند و امور مربوط به اورا انتشار می‌دهند، و با پیروی خویش از رهبر، او را تقویت می کنند.

تشیّع عبارت از این است که از لحاظ دینی از کسی پیروی کنند و او را دوست بدارند.

شیعه در عُرف مسلمانان: کسانی که به امامت و خلافت بلافصل حضرت علی علیه‌السلام بعد از حضرت پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم معتقد باشند، و در کار آن حضرت از وی متابعت نمایند و به امامت ایشان گردن نهاده‌اند و به طرفداری از آن حضرت با دشمنان آن بزرگوار مبارزه کنند و پس از آن حضرت از فرزندان معصوم ایشان که جانشین آن حضرت بوده‌اند پیروی می‌کنند.

به همین جهت است که به دیگران شیعه گفته نمی‌شود. مگر آن که واژه‌ی شیعه، خاص نباشد بلکه اضافه آمده باشد مانند «شیعه‌ی بنی‌العباس».

همچنین تمام پیروان (واقعی) حضرت پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام، شیعیانِ حضرت  پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم هستند.¹

• شیعه در قرآن و کلام معصومین علیهم‌السلام

از نظر قرآن شیعه و پیروان پیامبران کسانی هستند که از آنان تبعیت کنند. قرآن کریم نزدیک‌ترین فرد به حضرت ابراهیم علیه‌السلام را کسی معرفی می‌کند که هم‌پیمان او بوده و از وی تبعیت کند. خداوند متعال می‌فرماید:

إِنَّ أَوْلَى النَّاسِ بِإِبْراهِیمَ لَلَّذِینَ اتَّبَعُوه²

سزاوارترین مردم به ابراهیم علیه‌السلام،

آن‌ها هستند که از او پیروى کنند.

حضرت ابراهیم علیه‌السلام اهل‌بیت خود را کسی معرفی می‌‌کند که تابع وی باشد، آن گرامی می‌فرماید:

فَمَنْ تَبِعَنِیٖ فَإِنَّهُ مِنِّی³

پروردگارا! هر کس از من پیروى کند «از من» است.

بر همین اساس هیچ کس نمی‌تواند، ادعای ارتباط با پیامبر اسلام صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و امامان معصوم علیهم‌السلام کند مگر آن که به معنای واقعی از آنان پیروی نماید.

در حدیثی از حضرت علی علیه‌السلام آمده است:

سزاوارترین مردم به پیامبران آن‌ها هستند که به دستورهای آنان بیش از هر کس عمل می‌کنند.

سپس فرمود:

شیعه‌ی حضرت پیامبر صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم کسی است که اطاعت از فرمان خداوند کند هر چند نسبش از او دور باشد.

و دشمن حضرت محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم کسی است که نافرمانی خداوند کند هر چند واقعاً خویشاوندیش با او نزدیک باشد.⁴

• شیعه یعنی فرمانبُردار واقعی

در مکتب اهل‌بیت علیهم‌السلام شیعه کسی است که پا جای پای امام خویش می‌گذارد و آن گونه زندگی می‌کند که امام و مولایش فرمان داده‌اند. دل به دنیا نمی‌بندد و آن را تنها برای آبادانی آخرت می‌طلبد. هرجا که باشند مردم از حضور آنان در کمال آسایش و امنیت بسر می‌برند. در ارشاد و راهنمایی مردم و نجات آنان از جهل و گمراهی کوتاهی نمی‌کنند. آنان محرم اسرار امام خویش هستند و برای یاری امام از هیچ کوششی دریغ ندارند.

پیامبر خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم می‌فرمایند:

همانا شیعه‌ی ما کسی است که دنبال ما بیاید و از آثار ما پیروی کند، و به کردار ما اقتدا نماید.⁵

و به حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند:

یاعلی! خوشا به حال آن کسی که تو را دوست دارد و تو را باور نماید، و وای بر آن کس که دشمن تو باشد و تو را تکذیب کند، دوستان تو در هرجای عالم که باشند شناخته شده‌اند! آن‌ها اهل دین و پارسایی بوده و سیمای زیبا و فروتنی برای خداوند عزوجل هستند... آنان حق ولایت تو را شناخته و زبانشان به فضیلت تو گویا و چشم‌های آنان از جهت دلدادگی به تو و امامانی که از نسل تو هستند اشک ریز است... دوست و دوستدار یکدیگرند و با هم دشمنی ندارند.⁶

حضرت امام حسن عسکری علیه‌السلام می‌فرمایند:

شیعه‌ی حضرت علی علیه‌السلام آن‌هایی هستند... که خداوند آنان را گِرد منهیات نبیند (از اموری که خداوند آن‌ها را نهی نموده پرهیز می‌کنند) ولی در موارد امر و فرمان خود آن‌ها را گُم نبیند. (در اجرای فرمان خدا کوتاهی نمی‌کنند)⁷

پیامبر خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم جایگاه شیعیانِ حضرت علی علیه‌السلام در روز قیامت را برای اصحاب خود این گونه توصیف کرده‌اند:

خداوند روز قیامت گروهی از بندگانش را زنده می‌کند درحالی‌که صورت‌های آن‌ها از نور می‌درخشد و لباس‌هایی از نور دارند برفراز منبرهایی از نور، و در دست آن‌ها عصایی از نور است از دو طرف عرش حرکت می‌کنند، در رتبه‌ی پیامبران قرار دارند، ولی پیامبر نیستند و در مقام شهیدان هستند ولی شهید نیستند...

سپس حضرت دست مبارک خویش را بر سر حضرت علی علیه‌السلام گذاشتند و فرمودند: این مرد و شیعیان او هستند.⁸

اکنون از آنان که چشم بر روی حقایق بسته‌اند می‌پرسیم، کسی که چشمش از جهت دلدادگی به مولایش حضرت امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام و امامان از نسل وی اشک ریزان است، کسی که در اجرای فرامین الاهی گام به گام از امام خود تبعیت می‌کند و هرگز فکر گناه را هم به خود راه نمی‌دهد، کسی که روز قیامت بر فراز منبری از نور قرار دارد و در مقام پیامبران و شهیدان است، کسی که در اجرای فرمان خدا کوتاهی نمی‌کند، و حفظ جان امامش را یکی از آن فرامین بداند، چه کسی باور می‌کند که او به امام خویش که از جان خود هم بیش‌تر دوستش ‌دارد خیانت کند، به روی امام خود تیغ بکشد و امام خود را مظلومانه در برابر دشمنان گرگ صفت رها کند؟!!

• شیعه در کسوت دوستداری اهل‌بیت علیهم‌السلام

گروهی از شیعیان هستند که ائمه‌ی اطهار علیهم‌السلام و ذریه‌ی ایشان را دوست دارند و از دشمنان آنان بی‌زارند اما در رفتار و اعمال خود مراقبت نمی‌کنند و از روی جهالت یا آگاهی مرتکب گناهانی می‌شوند و یا واجباتی را ترک می‌کنند ولی در هر صورت امامان معصوم علیهم‌السلام را دوست دارند و با دشمنان آن‌ها دشمن هستند و هرگز با آن بزرگواران دشمنی نمی‌کنند و با آن‌ها نمی‌جنگند و با دشمنان آنان رابطه‌ی دوستی برقرار نمی‌کنند. بالأخره همین دوستی و محبت این گروه با خاندان پیامبر علیهم‌السلام باعث نجاتشان می‌شود.

شخصی از حضرت رسول خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم پرسید:

آیا کسی از دوستان شما و دوستان حضرت علی علیه‌السلام وارد دوزخ می‌شود؟ حضرت فرمودند:

هرکس جانش را با مخالفت (حضرت) محمد صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم و (حضرت) علی علیه‌السلام آلوده سازد و کارهای حرام را انجام دهد و به زنان و مردان مؤمن ستم ورزد و با برنامه و مرام دین مخالفت کند، روز قیامت کثیف و آلوده خواهد بود... او را به طبقه‌ی بالای دوزخ می‌برند تا کیفر بعضی از گناهان خویش را ببیند... و تطهیر شود. این دسته از دوستان ما گناهشان از دیگران بیش‌تر است و عذابشان شدیدتر، آن‌ها شیعه‌ی (واقعی) ما نیستند فقط در زمره‌ی دوستان ما هستند که دوستان ما را دوست دارند و با دشمنان ما دشمن هستند، همانا شیعه‌ی واقعی ما کسی است که دنبال ما بیاید، و از آثار ما پیروی کند، و به کردار ما اقتدا نماید.⁹

این گروه با آن که گنه‌کاران امت هستند و برخی از آنان در طبقه‌ی بالای دوزخ تطهیر می‌شوند، هرگز امام خود را نمی‌کشند زیرا هیچ‌گونه دشمنی و خصومت با امامان بزرگوار ندارند و حتّا با دشمنان آنان نیز دشمنی و خصومت دارند چرا که اگر غیر از این بود هرگز از آتش دوزخ رهایی نمی‌یافتند.

پیامبر خدا صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم به حضرت علی علیه‌السلام می‌فرمایند:

یا علی، دشمن تو هرگز کنار حوض کوثر بر من وارد نخواهد شد ولی دوست تو پنهان نخواهد ماند تا این که با تو وارد شود.¹⁰

 اکنون خود بگویید آیا انصاف است که بگوییم امام حسین علیه‌السلام را منتظرانش کشتند؟!

آنان که امام حسین علیه السلام را کشتند نه شیعه‌ی امام بودند و نه حتّا دوستدار امام، تا چه رسد که بگوییم منتظرین حضرتش!!

1_ ترجمه مفردات الفاظ قرآن، ج2، ص363_

قاموس قرآن، ج4، ص95_

معارف و معاریف، ج6، ص600_

ترجمه مجمع‌البیان فی تفسیر قرآن، ج8، ص131 ـ ج9، ص29 ـ ج13، ص168 ـ ج15، ص190 ـ ج19، ص128 ـ

ترجمه تفسیرالمیزان، ج12، ص195 ـ ج14، ص120 ـ ج16، ص7 ـ ج17، ص222 ـ

تفسیرنمونه، ج6،ص49 ـ ج11، ص3و35 ـ ج13، ص116 ـ ج23، ص78.

2_ آل‌عمران:68.

3_ ابراهیم:36.

4_ بحارالانوار، ج64، باب1، ص25.

5_ بحارالانوار، ج65، باب19، ص154، ح11.

6_ عیون اخبار الرضا علیه‌السلام، ج1، باب26، ص261، ح21.

7_ تفسیر امام حسن عسکری علیه‌السلام، ص319، انتهای حدیث161.

8_ جامع‌الاخبار، فصل17، ص34.

9_ بحارالانوار، ج65، باب19، ص154، ح11.

10_ بحارالانوار، ج37، باب53، ص272

با تشکر از: http://yelengekafshack.persianblog.ir/post/55

ماجرای پیامکی که روز عاشورا منتشر شد: http://www.598.ir/fa/news/96242